de aquarellen van Désirée Los

Désirée Los - Haarlem 1957

Jaren geleden kreeg ik een piepklein aquarel schetsje van een berglandschap onder ogen. 

Het was vlot geschilderd en ik was er direct verzot op. 

Ik zag het papier door de verf heen schemeren en werd geraakt door de enorme transparantie van de verf.
Elke streek was zichtbaar, ook daar waar de kleuren elkaar overlapten. 

Het deed me denken aan de glas in lood ramen in de kerk waar ik als kind maar geen genoeg van kon krijgen. 
Vreemd, dat tot dan toe geen enkel schilderij mij ooit zo had weten te treffen als dit simpele schetsje. 

Vanaf toen wist ik, dat ik zelf met dit medium wilde gaan werken. 

Dit komt voor mij namelijk het dichtst bij wat ik ervaar wanneer ik door de natuur dwaal, of een mooie bloem bewonder. Een tere energie, vloeiend, ongrijpbaar, en helend. 

Ik hou ervan om water over een vel papier te zien vloeien en probeer dan met kleur iets tot stand te brengen dat een ‘ja’ bij mezelf oproept. Als ik dat voel dan weet ik dat het klopt.

Mijn inspiratie haal ik uit alles wat mij aangenaam treft,

meestal uit de natuur. 

Ook mijn manier van werken heeft wel wat weg van de natuur,

die haar vaste regelmaat heeft, maar ook grillig kan zijn. Mijn kleurpalet volgt de seizoenswisselingen op de voet,

maar tegelijkertijd helpen  experimenten met allerhande materiaal  me soms over een dood punt heen.
Om daarna weer opgefrist terug te keren bij mijn aquarelverf.

Het is altijd weer een genot om te zien hoe de verf, geholpen door het water, vrijelijk over een vel papier heenstroomt.

Een potloodschets vooraf maken doe ik praktisch nooit, omdat dit me teveel beperkt in de spontaniteit van het schilderproces. Ik reageer op wat er in het moment gebeurt. 

Zo nu en dan verdwijnt er iets linea recta de prullenbak in,

maar uiteindelijk brengt het me meestal weer dichter bij wat ik mezelf te zeggen heb. 

Met grote dank aan de maker van het bewuste berglandschapje,

Willem Wander (Wim) Kersten (1908-1974).

contact